Oftewel: Ravioli met (tomaten)saus. Op donderdag was ik naar de kookworkshop geweest en één van de dingen die ik heb geleerd te maken is een Toscaanse sugo. Van Francesco (de kok) mogen we de saus die we hebben leren maken géén Bolognese-saus noemen. De saus die ze in Bologna maken is héél anders en heeft niets met de Toscaanse sugo te maken. In mijn ogen waren er aardig wat overeenkomsten, maar wie ben ik om dat te zeggen ;-).
Vrijdag zijn we (voor het eerst) naar de Mercato Centrale geweest. Daar zat ook een zaakje dat verse pasta maakte. En ze maakten niet zomaar verse pasta... ze maakten van alles en je kon ook zien hoe ze de dingen maakten! Geweldig om te zien (en ik heb weer veel geleerd). Natuurlijk konden we daar niet weg gaan, zonder verse pasta te kopen. We kozen de ravioli met spinazie en ricotta (we gokten dat een halve kilo wel genoeg zou zijn en dat klopte).
Omdat er zó veel te zien was op de markt, ben ik een deel van de ingrediënten van de sugo vergeten mee te nemen. Ach, dan maak ik een soort Bolognese-saus, gebaseerd op de sugo ;-). Een grappig detail: ik had cherry-tomaatjes in blik gekocht. Nu dàcht ik dat ze gepeld waren, maar dat waren ze dus niet. Ach, met vel is het ook lekker! En ook anders dan thuis, want ik heb ze hier nog nooit in blik gezien.
Wat ik trouwens erg leuk vond om te horen tijdens de kookworkshop, was dat de Italianen eigenlijk altijd gepelde tomaten uit blik gebruiken voor hun sugo. Verse tomaten hebben veel meer vocht, waardoor de saus wateriger blijft en minder smaak heeft. Dat klinkt logisch. Je moet wel de hele gepelde tomaten uit blik gebruiken en niet de tomatenblokjes (die hebben weer veel meer vocht dan de hele tomaten). Dus nu hoef ik me niet meer schuldig te voelen dat ik zelf ook bijna altijd gebruik!
Ingrediënten:
500 gram verse ravioli
350 gram gehakt
olijfolie; genoeg om de bodem van de pan te bedekken
1 blikje gepelde tomaten (in dit geval dus per ongeluk ongepelde tomaten gebruikt)
1 grote rode ui, gesnipperd
1 teentje knoflook, zeer fijn (gesneden, geperst of geraspt)
1 glas rode wijn
(versgemalen) peper en zout
beetje basilicum
Als je een saus écht op z'n Italiaans wilt maken, dan moet je daarvoor flink de tijd nemen. Om de perfecte smaak te krijgen, ben je 2-2,5 uur bezig (exclusief voorwerk). Nu waren we iets te laat terug om dat te halen, maar verder heb ik me redelijk aan de aanwijzingen gehouden.
Bedek de bodem van de pan (koud!) met olijfolie. Doe de ui hier in en zet op het vuur (medium hoog). Fruit hierin de ui ongeveer 10 minuten tot deze lekker glazig en zacht wordt. Voeg dan de gehakt toe. Bak deze rul (vuur nog steeds medium hoog!). Als de gehakt vrijwel gaar is, blus dan af met de wijn (vuur op laag zetten). Als de alcohol verdampt is, voeg dan de tomaten toe en kruid met zout, peper en knoflook.
Laat dit een uurtje of 2 zachtjes afgedekt sudderen. Regelmatig roeren. Als het te veel inkookt, voeg dan een beetje (groenten)bouillon toe. Mijn sugo heeft een klein uurtje gesudderd. De smaak is dan al redelijk intens, maar hoe langer hij blijft sudderen, hoe intenser de smaak wordt. Extra vocht hoefde ik niet toe te voegen (kwam wel goed uit, want ik had geen bouillon!).
Kook de ravioli (of zoals Gaia en Isis zeggen: jarivoli) in ruim, licht gezouten, water gaar en giet voorzichtig af (goed laten uitlekken!).
Als de saus bijna klaar is, check dan of er nog wat extra zout in moet en doe er wat (verse) basilicum doorheen.
Dit recept lijkt heel erg op het recept voor Spaghetti Bolognese, maar de bereidingswijze is dus echt anders (en het is aangepast naar de dingen die ik 'in huis' had). Het resultaat was héérlijk! Lekker wat (verse) Parmezaanse kaas er overheen en een lekkere Rosé er bij en het feest was compleet.
Eet smakelijk!
PS: het recept voor de originele Toscaanse sugo volgt uiteraard nog een keer, net als de andere recepten van de kookworkshop.... zodra ik het gemaakt heb!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten